Świeciechów - Kościół pw. św. MIkołaja bpa i św. Małgorzaty

Przedstawienie w kształcie prostokąta zamkniętego górą łukiem pełnym. Św. Jadwiga ukazana frontalnie, en pied, w bliżej nieokreślonej przestrzeni (tło dołem zielone, w górze niebieskie - w różnych odcieniach). Obraz przedstawia kobietę ubraną w strój królewski - w długą opadającą na ziemię białą suknię o szerokich rękawach, związaną w pasie. Na nią nałożony obszerny czerwony płaszcz, dołem podbity złotą materią, na piersiach spięty zapinką z dwoma ozdobnymi guzami. Stopy niewidoczne. Twarz drobna o szerokim nosie, ciemnych oczach i wyraźnych ciemnych brwiach. Włosy niewidoczne zasłonięte białą chustą nałożona na głowę, opadająca na plecy i ramiona. Na niej korona. Nad głową z tyłu okrągły jasny nimb. W lewej dłoni święta trzyma otwartą księgę oraz przytrzymuje połę płaszcza, prawą zgiętą w łokciu kładzie na piersiach. W prawym dolnym rogu kompozycji napis: „Sta Jadwiga”.

Przedstawienie w kształcie prostokąta zamkniętego górą lukiem pełnym. Św. Franciszek przedstawiony en pied, frontalnie, w kontrapoście, twarz ukazana lewym półprofilem, głowa skierowana w górę. Scena umiejscowiona w bliżej nieokreślonej przestrzeni (tło w tonacji zielono szaro niebieskawej). Obraz przedstawia starszego mężczyznę w habicie franciszkańskim, przewiązanym w pasie sznurem. Stopy w sandałach, prawa wysunięta zdecydowanie do przodu. Twarz bardzo szczupła, głęboko osadzone oczy, nos wydatny, broda wystająca, z gęstym zarostem, włosy krótkie (tonsura), widoczne lewe ucho oraz długa „żylasta” szyja. W lewej dłoni przyciśniętej do piersi święty Franciszek trzyma krzyż, prawa ręka lekko ugięta, opuszczona w dół ukazująca wewnętrzną stronę dłoni z dwoma ugiętymi palcami. Na obu dłoniach ślady stygmatyzacji. Nad głową z tyłu okrągły jasny nimb. W prawym dolnym rogu kompozycji napis: ,$ty Franciszek”.

Obraz w kształcie prostokąta zamkniętego górą tukiem koszowym. Święty Antoni przedstawiony frontalnie, en pied, ukazany na tle krajobrazu. Obraz przedstawia mężczyznę ubranego w długą do stóp szatę (cała w postaci metalowej koszulki) o szerokich rękawach, z szerokim wykładanym kołnierzem. Szata zdobiona motywami kwiatowymi oraz rocaille, pod szyją duży krzyż grecki. Twarz świętego szeroka, o wydatnym nosie z mocno zarysowanymi nozdrzami, ciemnych oczach i wyraźnych ciemnych brwiach. Włosy ciemne, krótkie, zarost bardzo obfity „w nieładzie”, silnie odstające uszy. Karnacja cielistoszara, blada, podobnie dłonie. Nad głową nimb z odchodzącymi od niego promieniami (ta część również wykonana jako metalowa). W lewej dłoni trzyma laskę zakończoną w górze dwoma kulami, w prawej dzwoneczek. Święty przestawiony z bosymi stopami. Ukazany na tle górzystego krajobrazu z nielicznymi drzewami, po lewej fragment architektury miejskiej z elementami obronnymi (wieża czy brama w murze miejskim) - być może próba pokazania Padwy. W tle szare niebo ze skłębionymi ciemnymi chmurami.

Obraz w kształcie stojącego prostokąta. Obraz przedstawia scenę Przemienienia Pańskiego. Kompozycja dwustrefowa - w górnej części ściśle symetryczna, w dolnej asymetryczna. W górnej części centralnie umieszczona postać Chrystusa, po bokach postaci trzech apostołów: Jakuba, Piotra, Jana, patrzących w stronę Chrystusa. Chrystus i prorocy stoją na szczycie góry. Strefy oddzielone od siebie przedstawieniem lasu porastającego podnóże góry. Chrystus w lekkim kontrapoście z wyprostowanymi, odchylonymi od ciała i skierowanymi na zewnątrz ramionami. Spokojna twarz, okolona jasnymi włosami do ramion. Oczy uniesione ku niebu. Ubrany w długą, białą szatę. Twarz i ramiona Chrystusa otoczone złocistym nimbem. Mojżesz, widziany z prawego profilu, spogląda w stronę Chrystusa, lewą nogą wsparty na kamieniu. Prawą dłonią trzyma tablicę Dziesięciu Przykazań, lewą wskazuje na Chrystusa. Ma siwe włosy i brodę. Ciało okryte żółtą szatą i niebieskim płaszczem. Eliasz ukazany z prawego profilu, stroi na wysokości postaci Mojżesza. W dłoniach trzyma księgę. Włosy długie, brązowe, szpiczasta broda. Okrywa go suto marszczony, pomarańczowy płaszcz. Apostołowie w dolnej części obrazu przedstawieni w silnym poruszeniu. Na I planie leży Jan, okryty intensywnie czerwonym płaszczem. Lewą dłonią przysłania oczy, podobnie jak Jakub znajdujący się po lewej stronie obrazu. Piotr zrywa się z miejsca, jego biała szata powiewa energicznie. Wszyscy apostołowie patrzą w stronę sceny rozgrywającej się na górze. W lewym dolnym rogu obrazu częściowo zatarty napis „MALOWAŁ [...] ULIGONOWSKI"

Przedstawienie w kształcie prostokąta zamkniętego górą lukiem pełnym. NN król ukazany jest frontalnie, en pied, z głową uniesioną w górę, lewą nogą ustawioną na niskim cokole, w bliżej nie określonej przestrzeni. Dołem tło ugrowe, wyżej w tonacji zielono niebieskiej. Obraz przedstawia dojrzałego mężczyznę w stroju królewskim. Ubrany w szary kaftan o wąskich rękawach, na niego nałożona długa do kolan skórzana wierzchnia szata koloru czerwonego z rozcięciami po bokach, z szerokim ozdobnym pasem rycerskim. Na nią nałożony udrapowany dekoracyjnie zarzucony na lewe ramię gronostajowy płaszcz, na prawym ramieniu spięty metalową klamrą z dwoma guzami. Odsłonięta prawa noga, obuta w metalowe trzewiki z ostrogami. Twarz szczupła o wystających kościach policzkowych, nos „orli”, ciemne oczy i brwi. Włosy ciemne długie opadające na ramiona, zarost średniej długości, gęsty. Na głowie korona. Nad głową z tyłu okrągły jasny nimb. W lewej dłoni wyciągniętej przed siebie w prawą stronę król trzyma tarcze rycerską, w lewej lekko ugiętej miecz. Na cokole umieszczonym pod lewą nogą króla na licu napis:„WŁAD. BARWICKI R.P. 1909”.

Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawia postać młodego mężczyzny sportretowanego od pasa w górę, wspartego prawym łokciem o blat stołu, z dłońmi złożonymi przed sobą na stole. Twarz portretowanego owalna, jasnej karnacji z odcieniami ugru i różu na policzkach, oczy szare, wąskie czarne brwi, nos wydatny, włosy brązowo czarne zaczesane na lewą stronę, po obu stronach twarzy brązowo czarne bokobrody. Mężczyzna ubrany jest w granatowoczarny surdut, pod szyją widoczny jest biały kołnierzyk (koloratka stroju kapłańskiego). Tło, na którym przedstawiona jest postać, ma kolor brązowy, przechodzący z jasnobrązowego wokół twarzy w tonację ciemniejszą przesuwając się ku brzegom.

Maria stojaka frontalnie na kuli ziemskiej trzymająca w lewej ręce kwiat lilii, z prawą ręką złożoną na piersiach. Pod prawą stopą księżyc, lewa depcząca szatana w postaci węża. Ubrana w suknię przepasaną paskiem i w narzucony na plecy płaszcz spływający poprzez lewe ramię poniżej pasa w dół. W tle powyżej głowy Marii dwie uskrzydlone główki oraz wyżej na osi obrazu gołębica Ducha św. Tło jednolite beżowo-zielone, suknia biała, płaszcz niebieski, Wokół głowy aureola metalowych gwiazd, na głowę nałożona późn. metalowa korona otwarta zwieńczona krzyżykiem. Gźrą obraz zamknięty półkoliście.

Przedstawienie w kształcie prostokąta zamkniętego górą łukiem pełnym. W dolnej części obraz ukazuje grupę osób adorujących Matkę Boską Częstochowską z Dzieciątkiem ukazującą się w górze na tle nieba. W dolnej części kompozycji scena w pejzażu, wśród zielonych pół, na horyzoncie zabudowania kościoła parafialnego w Świeciechowie. Na pierwszym planie wiejska rodzina: od lewej starzec, obok niego młody chłopiec, następnie ojciec rodziny (odwrócony tyłem do patrzącego), dalej na prawo jego młoda żona, niemowlę i starsza kobieta. Wszyscy (poza niemowlęciem) klęczą i patrzą (poza żoną pochyloną w dół) w stronę Matki Boskiej. Towarzyszy im stojący po prawej stronie kapłan. Ludzie ubrani są w stroje ludowe, odświętne, w białych koszulach, ojciec rodziny w ciemnoniebieskiej sukmanie, ksiądz w stroju kapłańskim. W górnej części kompozycji wizerunek MB Częstochowskiej na tle nieba. MB w niebieskim płaszczu, dzieciątko w białej sukience. Nad ich głowami złociste nimby, w których przedstawienia aniołów. Karnacja obu postaci ciemna. Wokół nich niebo rozświetlone, dalej szarobłękitne.

Obraz w kształcie prostokąta zamkniętego górą łukiem koszowym. W dolnej części obraz ukazuje dość wierny widok zabudowań kościoła parafialnego w Świeciechowie (kościół, dzwonnica, dwa krzyże na terenie cmentarza przykościelnego, drzewa - otoczone murem z trój osiową bramą na wysokości prezbiterium, poza ogrodzeniem kościoła na pierwszym planie po lewej prostopadłościenna kapliczka z krzyżem na wysokim schodkowym cokole). Górną zasadniczą część kompozycji zajmuje postać Chrystusa unoszącego się wśród chmur na tle rozświetlonego górą nieba. Postać sportretowana od kolan w górę, ukazana frontalnie. Chrystus ubrany w błękitną suknię z szerokimi rękawami, z sercem gorejącym na piersi oraz w obszerny czerwony płaszcz przewiązany w pasie, rozwiewany przez wiatr. Twarz szczupła, włosy jasne długie. Z tyłu głowy promienista aureola. Chrystus patrzy ufnie przed siebie, ma szeroko rozłożone ramiona. W górze pod łukiem ramy obrazu napis: „PÓJDŹCIE DO MNIE WSZYSCY”. W lewym dolnym rogu napis przytoczony w pkt. 8 Historia, po prawej sygnatura artysty: „R. SIKORA / pinx”.